EN BÜYÜK HEDİYEM

   Tam  vaktinde geldin bana uçurum kenarından kurtardın beni . O kadar çok ihtiyacım varmış ki bu karanlıktan çıkmaya , bunu sen gelip beni aydınlığa çıkardığında anladım. Sen benim en büyük şansımsın Şimdi sen benim en büyük şansımsın ya seni kaybetmekten o kadar çok korkuyorum ki  bi bilsen . Düşünüyorum bazen sen benim hiç hayatıma girmemişsin benim , ben böyle ölü gibiyim , ne yaptığımın farkında olmayan biriyim, hemen bu düşünceyi uçuruyorum kafamdan. Tam gidiyo o düşünce yenisi gelmesinmi diyor ki ; ''Tamam ne güzel girdi hayatına herşey güzel , mutlusun , mutlusunuz ... Ya bigün olurda o yanında olmazsa artık , o zaman ne yapacaksın. '' O an gözümden yaşlar dökülüyor. Cevabını bulamıyorum. Yalvarıyorum Allah'a '' Bana bundan sonra onsuz bir hayat sunma.'' diyorum. O an sanki duam kabul olmuş gibi rahatlıyorum. Sonra oturup güzel hayeller kuruyorum onunla ilgili hep birlikteyiz yıllar geçmiş ayrılmamışız bu hayal o kadar mutlu ediyor ki beni yanımda olsan şimdi sımsıkı sarılırım bırakmam diyorum. Sonra hemen başka bir düşünce geliyor aklıma seni durduk yere üzmelerim ne gereksiz geliyor şimdi düşününce. O an kendimden utanıyorum. Keşke üzmeseydim onu diyorum. Bide sen hemen affediyorsun ya beni bu daha da utandırıyor. Bidaha yapmıycam diyorum kendi kendime ama galiba yine yapıyorum. Ama ben seni gerçekten çok seviyorum. Bunları yapıyorum diye sakın seni sevmediğimi düşünme olurmu. Çünkü ben seni artık kendimden bile cok seviyorum  sevgilim...

EN BÜYÜK NEFRETİM!

   Bunca şeyi yaşamama sebep olan kişisin sen ceren. Kendi aklınca bişey yaptın ve bunu başardın. Benim bunca acıyı çekmeme göz yumdun . Oysa ben senin hep yanındaydım senin için hiç kötü  düşüncem olmamıştı. Dostum olarak görmüştüm seni. Ama sen ne yaptın, benim ismeti çok sevdiğimi biliyordun ve ismet gelmiş sana baharla denerim olursa olursa olur demiş. Sen buna engel olmuşsun . Bana bunu ilk söylediğin an içimden sana o kadar kızdım ki insanlara güvenimi yeniden yitirdim. O an durdum , sadece neden bunu yaptın dedim. Sense, '' ismet sadece senayı sevebilir , senle sadece dalga geçer .'' dedin. Ne biliyosun belki beni tanıyıp sevecekti , belki senayı ben unutturcaktım ona ama sen bunu engel oldun. Hemi bıraksaydın dalga geçseydi sevgili olurduk 2 , 3 hafta benle dalga geçerdi . Sonra beni yüzüstü bırakırdı işte, ve o an ismet benim için ölürdü. Ona karşı olan sevgim büyümezdi böyle . Dalga geçerdi ve biterdi.
  
   Şimdi senden o kadar nefret ediyorum ki adını duyunca bile yüzümün ifadesi değişiyor. Parçlamak istiyorum seni. Bigün gelecek bunları senin yüzüne söyleyeceğim işte o zaman senden nefret bile etmiycem.

   Sen benim hayatta en çok istediğim en çok inandığım şeye 2 hafta bile sahip olmamı istemedin. Ki bu 2 hafta sana göreydi. Eğer buna engel olmasaydın O 2 haftanın ne kadar uzuyacağını görecektin. Bende bu kadar hayattan soğumıyacaktım.

   ÇOK SAYIN EN BÜYÜK NEFRETİM..

ZAMANA YOLCULUK OLSAYDI...

Zamana yolculuk olsaydı eger bundan 4 yıl öncesine giderdim. Evet. İsmetin yanımda olduğu zamana değil akınla sevgili olduğumuz zamana giderdim.Düşünüyorumda hayatımın en güzel günleriymiş akınla geçirdiğim zamanlar.

  Şimdi ismet mi ? benim ilk aşkım akın mı ? Hep ismet benim ilk aşkımdı diye düşünürdüm. Ama akınmış işte. Hemde karşılıklı bir aşktı 2 yıl sürmüştü. Daha çocuktuk ama koskoca 2 yıl işte ve gayette çocuk gibi değildik. O zamanlarda kendime güvenimde tamdı şimdiki gibi değildim.

 Kendime güvenim çoktu çünkü; Akın okulun en yakışıklı çocuğuydu ve beni seviyodu. Direk olarak kendimi güzel buluyordum. Birsürü kızın akının peşinden koşması ve akının onları sikine bile takmaması bu benim hoşuma gidiyordu. Üstelik bide aldatırdım akını, çok iyi bokmuş gibi söylüyorum bide bunu. Bazen yatağıma girip başımı yastığa koyduğumda düşünüyorum o günleri , okula birlikte gitmek için erkenden kalkıp hazırlanırdık hatırlıyorumda hep beni bekletirdi ne yapıyım insanın bakımlı bir sevgilisi olunca beklemeye razı oluyodu. Ahhhhhhhhhhhh ahhhhh ne güzeldi o günler . Acaba akınla çıksam yeniden kendime güvenim gelir mi? Sanmıyorum.  İsmetten sonra güvenemem ki kendime ,  insanlarada güvenemiyorum .

  Ama yeniden mutlu olmak istiyorsam şimdi ki sevgilime güvenmem gerek.

KAÇAK...

 Birden evet birden biran kötü karıştın kalabalığa birkaç saniye seni göremez oldum. o birkaç saniye büyüdü sonra; saatler, saatler haftalar ve aylar oldu. Biliyorum yıllarda olacak.  bilmem aklındamıyım...

   Nasılda biliyorsun göğsüme hangi hançeri saplayacağını..
Yıllar boyu sana tutulmam, senden başkasına aşık olamamam boşuna değildi elbette. Herşeyin en çoğunu istemiştin benden. VE BEN EN ÇOĞUNU VERMEYİ GÖZE ALAMADIĞIM İÇİN SENDEN VAZGEÇMİŞTİM ÖYLEMİ ?  sen nerdeysen ben ordayım. Sevgininde en çoğunu vermek için. veriyordumda sevginin en çoğunu da almıyordun.
Fazlamıydı sana ki yakıştıramadın mı? kendine sevilmeyi. sen alışmıştın senanın yarım yamalak sevmelerine.

'Sonra ; yüzyıl yada bin yıl yada bir ömür sonra yeniden görüşürüz belki '. diye güldün giderken. Yüreğimi nasıl yardığının hiç farkına varmıyarak. İşte o zaman HAYIR !  ben değil sen kaçmıştın! ve bu böyle sürecek sen bana gelene kadar  hep kaçan sen olmuş olcaksın...

Güzel olmayan fakat birlikte yaşadığımız anlar birbirine ekleyerek düşününüyorum ; dakikalarca, saatlerce... hepsi bir yerde sonsuzluğa varıyor ve aslında tek bir an oluyor.
 Bunca yıldır senin için var olduğmu sende biliyorsun, bileceksin değilmi ?
 Haklısın birlikte değildik ama ayrıda değildik. HEP benimleydin, cebimdeydin , yüreğimdeydin. Yaşamımın vazgeçilmez bir parçasıydın. Nasıl unutabilirim ki ? seni sen bendin... Benim en güzel yanım en güzel yüzümdün...

 Sanki bütün yaşamı yaşarmış gibi.. Bir daha  yaşıyacakmış gibi her seferinde ilk kez koştum sana doğru. Sana her koşuşumda şaşkın şaşkın bakardın bana ve ben buna aldırmadan sarılırdım sana sen görmezdim bunu. Tanıyamazdın ilk beni sonrda fark ederdin. Hayır Hayır inkar etme en başta tanıyamazdın işte o yüzden tepkisiz olurdun. Kırmazdın beni. Aradan geçen 30 saniye sonra değişirdi iş. O 30 saniye bana saatler gelirdi.

 Bilmem umrundamıydı bunlar senin o zamanlar....